De piramide van Maslow,
onze behoeften
Actueel
2020-2021 waren bizarre jaren, bijzondere moeilijke jaren ook voor velen. De wereld, onze maatschappij, elke onderneming, iedereen van klein tot groot deelde op een of andere manier in de klappen. Onze weerbaarheid en veerkracht werden zwaar op de proef gesteld.
Deze hele crisis en dan vooral de meest uiteenlopende reacties erop deden mij denken aan de piramide van Maslow.
De piramide van Maslow
Eerst even kort: wat is deze piramide?
De piramide van Maslow is een ordening van behoeften op 5 niveaus. Volgens Maslow moeten eerst een aantal fundamentele behoeften vervuld zijn voordat je je als mens verder kunt ontwikkelen. Met andere woorden pas wanneer aan de behoeften van het eerste niveau voldaan is, kun je door naar de volgende behoeften, en dat tot je niveau 5 hebt bereikt.
Maslow vandaag bekeken
Het is duidelijk dat we ons in deze coronacrisis weer meer focussen op de onderste lagen van de piramide, terwijl deze tot voor kort als vanzelfsprekend werden genomen door de meesten in onze westerse samenleving.
De hashtags #staysafe en #stayhealthy zijn niet zonder reden trending.
De eerste laag: lichamelijke behoeften
Dit zijn de eerste levensbehoeften van de mens, zoals drinken, eten, slaap, beweging, ontspanning en ademen.
In deze pandemie wordt net de adem van heel wat mensen letterlijk afgesnoerd. Het virus heeft het op onze longen gemunt. Met een tekort aan zuurstof als gevolg.
De virologen raden ons daarom ook aan om in de openlucht te bewegen, te sporten en te ontspannen. Want dan neemt je lichaam meer zuurstof op waardoor je meer weerstand opbouwt.
Niet alleen de zuurstof van de mensen wordt weggenomen, ook in ondernemingen verdwijnt de zuurstof. En de verschillende premies van de overheid zorgen maar op korte termijn voor wat extra ademruimte.
We voelen de impact van het virus met andere woorden heel hard op onze lichamelijke behoeften, zowel als individu als als organisatie.
De tweede laag: veiligheid en zekerheid
Gezondheid en bescherming
Dat de gezondheid van talloze mensen onder stress komt te staan, is overduidelijk. De ziekte raakt heel diep en het herstel duurt vaak heel lang.
We proberen onszelf en de ander wel te beschermen door (onder andere) een mondmasker te dragen. Maar of dat echt helpt, weet niemand. Ik draag het enkel uit respect voor de ander en waar het verplicht is.
Dat we niet moeten gaan samenhokken en feestjes geven, dat is gewoon gezond boerenverstand.
Maar ik ben er ook van overtuigd dat het heel belangrijk is om preventief aan je gezondheid en je immuniteit te werken. Zelf ben ik hier al jaren mee bezig en ik hoop dan ook dat vooral dat me zal beschermen en ervoor zal zorgen dat ik niet ziek word.
Veiligheid, orde, stabiliteit en zekerheid
Vroeger kon je nog plannen maken voor zes maanden of zelfs een jaar. Vandaag weet je als ondernemer niet eens of je workshop of event volgende week kan en mag doorgaan.
De enige zekerheid is dat er geen zekerheden meer zijn. Bij sommige ondernemers zorgt dit voor een panische angst en verlamming. Zij wachten af en kiezen voor veiligheid. Een veiligheid die er vandaag niet meer is, als ik dit hier zo frank mag neerschrijven.
Andere ondernemers zien vooral de kansen en beseffen dat dit net hét moment is voor actie, hét moment om te investeren in hun bedrijf.
Voor de thuiswerkende ouder, of hij/zij nu zelfstandige is of in loondienst werkt, is het de voorbije maanden absoluut niet evident geweest om de orde en de stabiliteit thuis te garanderen. De lijn tussen werk en privé is nog nooit zo dun geweest.
Zelf moet ik hier regelmatig tegen mijn 4 pubers zeggen dat ze wat stiller moeten zijn omdat ik online een meeting heb. Bovendien zijn we bezig met verbouwingen en is het al een hele zoektocht geweest om telkens een andere plek te vinden waar ik in alle rust kan werken.
Voor corona deelde ik een bureau met mijn lieftallige wederhelft. Maar aangezien hij ook vaker van thuis uit werkt, moest ik op zoek naar een andere oplossing. In de lente was dat de veranda. In de zomer zat ik vaak buiten, tenzij het regende natuurlijk. Op die momenten zat ik temidden van onze bouwwerf. Tot mijn partner natuurlijk aan de slag wou in de ruimte waarin ik me had gesetteld. In werkelijk alle kamers van ons huis heb ik zitten werken, om toch maar niet in zijn weg te lopen.
Een stabiele en ordelijke werkomgeving was hier dus ook absoluut niet aan de orde. Uren heb ik aan de keukentafel, de tuintafel, een mdf-plaat op schragen gespendeerd. Maar ik heb het hoofd niet laten hangen … En ondertussen zitten we in de schilderfase, dus het einde is nu echt in zicht. Wat kijk ik uit naar mijn nieuwe bureau, mijn eigen rustige stekje in huis waar ik Chi-An voluit in de wereld kan zetten. Want ja, ook ik heb nood aan orde en stabiliteit, zowel voor mezelf als voor mijn bedrijf.
En dan zijn er nog die financiële vrijheid en zekerheid die bij zowat elke ondernemer een serieuze knauw hebben gekregen. Een knauw die we nog lang zullen voelen, vrees ik.
De derde laag: sociaal contact
Ook ons sociaal contact heeft zwaar te lijden onder het hele coronagebeuren. We zien de meeste van onze vrienden en familie niet meer of enkel vanop een afstand. Hoe onwennig voelt het niet dat je hen geen stevige knuffel meer mag geven. Zelfs een beleefde zakelijke handdruk moeten we achterwege laten. Nochtans heb ik van mijn ouders geleerd dat je op basis van die eerste handdruk kan inschatten wie er voor je staat. Maar helaas …
Het is voor mij daarnaast heel duidelijk geworden dat ik ook bij mijn klanten heel veel belang hecht aan en energie haal uit het persoonlijke contact met hen. En dat ik dus nooit helemaal online wil werken.
Dankzij, ja dankzij, corona hebben ik en nog velen met mij wel de waarde van familie weer gevoeld. Wat we vroeger zo vanzelfsprekend vonden of misschien zelfs tegen onze zin deden, zoals het wekelijkse bezoekje aan de grootouders, zijn we nu des te meer gaan appreciëren. Hebben we bewust tijd gespendeerd met onze kinderen in plaats van hen snel door de ochtend- en avondrush te loodsen. En hebben we ook meer tijd voor ontspanning genomen met wandelingen in de natuur, een goed boek …
Daarom ook mijn uitdaging voor jou: neem jouw persoonlijke objectieven steeds mee in jouw jaarplanning en zorg ervoor dat je ze niet uit het oog verliest. Blijf die waarde zien, voelen, appreciëren.
En zo zijn we beland bij …
De vierde laag: erkenning en waardering
Deze pandemie leert ons dat status, prestige en succes onbelangrijk zijn als aan de onderliggende niveaus wordt geraakt. De meeste bedrijven willen nu eerst en vooral overleven. De erkenning en waardering komen later wel weer.
Anderzijds is het respect en de dankbaarheid voor de zorg een pak groter geworden. Net omdat zij essentieel zijn voor onze bescherming, veiligheid en gezondheid.
De vijfde laag: zelfrealisatie
Wat ik wel vaststel, is dat steeds meer mensen op zoek gaan naar hun passie, hun missie. Door bijvoorbeeld technische werkloosheid of de al dan niet verplichte sluiting van hun bedrijf is er tijd en ruimte vrijgekomen om stil te staan: wie ben ik, wat wil ik, waar word ik blij van?
Heel wat mensen willen niet meer terug naar die ratrace van voorheen. Ze willen bewuster in het leven staan, dichter bij zichzelf, in verbinding met hun creatieve kant.
En dat stemt me hoopvol voor de toekomst. Hoopvol dat we allemaal meer zullen leven en ondernemen (in de meest brede zin van het woord) vanuit onze innerlijke ik.
Foto corona: Gerd Altmann from Pixabay
